Castratie

Zoals jullie hebben kunnen lezen zijn wij al ons hele leven“gedrags-mensen”en zullen vanuit gedrags optiek dit onderwerp belichten. Ook enkele medische aspecten zijn meegenomen in dit hoofdstukje, maar deze kun je het beste bespreken met je eigen dierenarts. Als er na het lezen van deze info nog vragen zijn, willen we deze graag bespreken en/of beantwoorden. Neem hier gerust contact voor op.

Reutje

Castratie van een reutje is voor sommige mensen een gevoelig onderwerp; vooral mannen vinden het soms lastig om een reutje te laten castreren. Sommige mensen, en soms ook dierenartsen, vinden dat “we” niet in moeten grijpen in de natuur, want: “ze zijn toch geboren mét hormonen en geslachtsorganen”. Dat laatste klopt inderdaad, maar ingrijpen in de natuur hebben we natuurlijk al lang gedaan door onze honden in onze huizen op te sluiten; ze te verbieden om een leuke harem te verzamelen waarvoor ze kunnen zorgen en waar ze mee kunnen paren. Hierdoor lopen ze dus eigenlijk altijd rond met “paringsdrang” en dat geeft stress, altijd stress. Honden mannetjes kunnen er zichzelf geen verlichting in geven, zoals mensen mannetjes dat kunnen, daardoor lopen ze dus eigenlijk altijd rond met een “geladen pistool”. Het testosteron zorgt ervoordat er altijd waakzaamheid is; dit om zijn omgeving (territorium) veilig te houden voor zijn (niet aanwezig zijnde natuurlijke) roedel. Eventuele indringers moeten verjaagd worden om zijn roedel te beschermen. Althans zo is het in de natuur, bij de wolven... bij ons in huis zijn er alleen wat vogeltjes weg te jagen uit de tuin, of passanten die langs lopen. Ook andere “intacte”reuen moeten verjaagd worden; als dat niet goedschiks kan, dan kwaadschiks! Want je kunt je roedel natuurlijk niet zonder slag of stoot kwijtraken, jelaat je zeker niet door de eerste de beste van je troon stoten. Daar moet op z’n minst ridderlijk voor gevochten worden.

Als er loopse teefjes in de buurt (straal van minimaal 2 km, want zo ver rijkt zijn reukvermogen minimaal) zijn, is alles nog een beetje erger voor hem!! De heerlijke geur die een teefje verspreid om de heren telokken, zorgt er voor dat hij wel 3 weken niet zal/kan eten en te pas en te onpas zal kunnen gaan huilen als een wolf. Hij doet dit om het teefje in kwestie te laten horen waar hij is en haar te roepen en tevens alle andere reuen te laten weten waar hij is en te waarschuwen niet naar “zijn” teef te gaan omdat hij haar al geclaimd heeft. Ook dit is een zeer ongewenste situatie natuurlijk en niet in de laatste plaats voor de reu in kwestie.

Slapen doet een intacte reu altijd met 1 oor open, altijd op z’n hoede en alert om eventueel gevaar direct op te merken en in te kunnen grijpen. Kortom: een intacte reu staat altijd aan. Al die stress kost hem heel veel energie! Niet ieder (nieuw) hondenbaasjeheeft zo veel kennis van de hondentaal in huis om dit allemaal op te merken, maar geloof me: álle on-gecastreerde reuen hebben“last”van hun testosteron-drang. Simpel weg omdat ze niet in de vrije natuurlijk rondlopen en een mooie roedel hebben om voor te zorgen. Na een castratie is deze drang weg en kunnen ze een veel ontspannener leven leiden zonder paringsdrang. En ookweer spelen met álle andere honden, zonder een testosteron gedreven ondertoon en een gewoon leuk en ontspannen hondenleven leiden.

De beste leeftijd om een reu te laten castreren is niet precies op voorhand te zeggen. Het heeft de voorkeur om ze eerst volwassen te laten worden en lichamelijk uit te laten groeien. Tegelijkertijd is het belangrijk om ongewenst gedrag niet te laten conditioneren. Hoe langer ongewenst gedrag (ook als het hormoon-gedrevengedrag is) aanwezig is, des te moeilijker het zal zijn om het te laten uitdoven. Hoe meer testosteron gedreven gedragingen er aanwezig zijn, des te vroeger het raadzaam kan zijn om te castreren. Ergens tussen 8 en 18maanden komt het meest voor. Hormoon-gedreven gedragingen zijn oa:

Markeren (overal z’n poot tegen optillen en een paar druppels plassen)
Vogeltjes ed weg jagen uit de tuin
Voorbijgangers weg blaffen voor het raam(lukt altijd, want de meeste mensen lopen gewoon verder)
“Rijden”op andere honden (of daar een neiging toe hebben)
“Rijden”op zijn kussen of mensen
Trekken aan de lijn,voorop willen lopen
Reactief zijn op geluiden van buiten (ook buiteninde tuin)
Niet fijn kunnen spelen met andere honden door de aanwezigheid van paar-drang
Vechten met sommige honden (dit zullen vrijwel zonder uitzondering intacte reuen zijn)
Zo maar uit het niets aangevallen worden door een andere intacte reu (dit kan veroorzaakt worden doorhet hogetestosteron niveau van beide honden)

Veel genoemde redenen om een reu niet te laten castreren zijn:

*“Zijn karakter verandert ervan”.

Juist het tegenovergestelde is waar. Zijn echte karakter is wat juist over blijft na een castratie. Alleen hethormoon gedreven gedrag gaat weg en zijn ware “ik” blijft juist over. Zijn gedrag zal dus zeker veranderen, zeker omdat hij véél minder stress zal ervaren van alles dat hij “moest” doen van zijn testosteron en nu niet meer hoeft. Hij zal niet meer altijd áán staan, dat is vooral heel fijn voor de hond zelf.

*“Mijn hond zal angstig worden, want hij is nu al een beetje onzeker”.

Vaak is juist het tegenovergestelde waar. Zeker een reutje die van zijn eigen inborst een beetje terughoudend en/of wat onzeker is, zal heel blij zijn als hij geen dingen meer hoéft te doen van het testosteron wat hij eigenlijk niet goed durft. Deze innerlijke verwarring geeft hem dan ook veel innerlijke stress. Zeker als hij aleens heeft “moeten” vechten met een andere reu; iets wat hij zeker uit de weg zou zijn gegaan zonder de invloed van testosteron. Kortom, je neemt de innerlijke verwarring weg door de castratie en zijn eigen “ik” blijft standvastig over.

*“Zijn vacht zal veranderen”.

Dit hebben wij bij een Australian Cobberdog nog nooit gezien. Bij sommige ander rassen kan dit zeker optreden, maar niet bij ons ras.

*“Het is toch een operatie”.

Dat klopt! Elke narcose brengt een (klein) risico met zich mee, dus ook deze. Het is vooreen reutje echter een hele kleine ingreep met 2 sneetjes van ca 1cm. Ze hebben hier in de regel maar 1 of 2 daagjes hinder van.

Blijf je na het dit gelezen te hebben toch nog twijfelen of castratie de goede beslissing is, kun je altijd nog even contact met ons opnemen; we kijken graag even mee naar het gedrag van je hond en kunnen eea evt duiden en er een toelichting op geven. Als je dan nog twijfelt kun je ook nog overwegen een chemische castratie te doen. Hierbij wordt er een chipje onder de huid ingebracht die gedurende ½ of 1 jaar hormonen afgeeft om een chirurgische castratie na te bootsen. In deze tijd kun je bij benadering zien hoe het zou zijn als hij echt gecastreerd zou zijn.

Teefje

Dan de castratie van een teefje. Castratie inderdaad! Castratie is het verwijderen van de testikels of eierstokken. Hier spelen de medische zaken een hoofdrol; gedrags-gerelateerde redenen zijn er eigenlijk niet. Gedragsmatig zal een teefje (zeker van ons ras) niet veranderen; ze zal hooguit wat gelijkmatiger en stabieler worden door het ontbreken van hormoonschommelingen. Voor veel teefjes en haar baasjes is de loopse periode, die minimaal zo’n 3 weken duurt,een vervelende periode. Bloedverlies, buikpijn, geen eetlust, lusteloosheid en opdringerige reutjes kunnen hier een rol inspelen. Eigenlijkishet1 op 1 te vergelijken met de cyclus van ons,mensen, met dit verschil dat vrouwen een cyclus hebben van ca 4 weken en honden van gemiddeld 6 maanden. Hier kan echter veel verschil inzitten; alles tussen de 5 en 12 maanden kan normaal zijn. Na een castratie zal er geen loopsheid meer optreden.

Schijnzwangerschap

Veel teefjes worden schijnzwanger na een loopsheid. Dit geeft de teef in kwestie hetzelfde gevoel als een teefje dat echt zwanger is. Ze kunnen minder gaan eten, iets dikker worden, nesteldrang krijgen. Dit gaat meestal vanzelf weer weg, maar....na 9 weken kan er melk beginnen te stromen, want zo lang duurt een dracht bij honden en dan moeten er pups gezoogd worden. De natuur heeft dit fenomeen “bedacht” om de moederwolf zo sterk en fit mogelijk te houden. Zij moet immers de roedel leiden. Alle andere teven in de roedel worden vlak na elkaar loops en daarna schijnzwanger zodat ze op het juiste moment ook voor de welpen kunnen zorgen en ze kunnen zogen. Een soort van risico spreiding dus, die in de natuur heel gewensten effectief is, maar in onze omgeving dus duidelijk niet. Bij een volgende loopsheid zal de schijnzwangerschap vaak in een heftigere vorm weer terug komen en er zijn maar weinig middeltjes die echt verlichting geven. Na een castratie (op het juiste moment = 3 maanden na de laatste loopsheid) zal er geen schijnzwangerschap meer optreden.

Borstkanker

Een groter probleem is dat ongecastreerde teefjes een veel grotere kans hebben op mamma-tumoren, borstkanker dus, wat vaak op iets latere leeftijd ontstaat maar voorkomen kan worden door een castratie.

Baarmoederontsteking

Maar het allergrootste probleem is dat intacte teefjes (25%) baarmoederontsteking kunnen krijgen. Onopgemerkt heeft dit een heel hoog sterfte cijfer. Een acute baarmoederontsteking wordt vaak nog wel opgemerkt omdat de hond dan echt plotseling heel erg ziek wordt met hoge koorts en dergelijke. Met tijdige juiste diagnose en spoed operatie kan een teefje dan nog wel gered worden. Erger is het wanneer er een sluimerende baarmoederontsteking is met maar milde klachten. Deze wordt vaak, ook door de beste dierenartsen, over het hoofd gezien. Zo’n baarmoeder wordt dan steeds slechter en de wand wordt steeds dunner en zal uiteindelijk gaan lekken. Dan is er sprake van een buikvliesontsteking met vaak zeer snel sepsis als gevolg, waardoor een hond niet meer te redden is. Dit kan al op jonge leeftijd gebeuren en wil ik niemand toewensen zijn hond al op jonge leeftijd hier aan te moeten verliezen. Door een teefje te castreren is het risico van baarmoeder ontsteking geheel weg.

De nadelen

Nadelen om een teefje te castreren zijn er weinig. Natuurlijk is het een buikoperatie en elke operatie brengt risico’s met zich mee, maar je kunt beter een gezonde hond voorbehoedend opereren dan een doodzieke hond met spoed te moeten opereren. In de regel is een teefje na een paar dagen weer de oude en lijken ze weinig last te hebben van de operatie. Heel sporadisch kan er incontinentie optreden. Blijf je na het dit gelezen te hebben toch nog twijfelen of castratie de goede beslissing is, kun je altijd nog even contact met ons opnemen. We zullen dan samen naar een oplossing kijken.

Aan de “castratie clausule” in de koopovereenkomst ligt echter bovenstaande ten grondslag; de gezondheid en het welzijn van onze lieve pups op de lange termijn.

Bij ons (en ook bij bijna alle andere fokkers), is er een fokverbod opgenomen in de koopovereenkomst, tenzij er vooraf is besproken dat je wenst te gaan fokken. Dit zal dan meegenomen worden bij de overwegingen van de verdeling van de pups en er zal aanvullend DNA onderzoek gedaan worden.

Heb je over bovenstaande nog vragen, neem dan gerust contact met ons op, we zullen de tijd nemen deze te beantwoorden.